Δεν θα γινόταν σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου οι άνεμοι πνέουν ισχυροί καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου να μην υπάρχει συγκεκριμένη ονομασία για κάθε άνεμο.
Ας δούμε αναλυτικά:
Γαρμπής: ο ζεστός και ξηρός νοτιοδυτικός άνεμος, ο λίβας.
Η λέξη είναι μεσαιωνική και ετυμολογείται από το αραβ. garbi (δυτικός) με ενδιάμεσο σταθμό το βεν. garbin ή το τουρκ. garbi.
Γρέγος: ο βορειοανατολικός άνεμος.
Μεσαιωνική λέξη "γραίγος".
Αντιδάνειο: ο "γραίγος" σχηματίστηκε από το βεν. "grego", που προέρχεται από το ιταλ. "greco" (βορειοδυτικός άνεμος, που πνέει από την Ελλάδα), λέξη που ετυμολογείται από το λατ. "Graecus", το οποίο σχηματίστηκε από το αρχ. εθνωνύμιο Γραικός.
Λεβάντες (ή λεβάντης): ο ανατολικός άνεμος.
Μεσαιωνική λέξη, ετυμολογείται από το ιταλ. levante (η Ανατολή και ειδικότερα η ανατολική Μεσόγειος)
Μαΐστρος: βορειοδυτικός άνεμος που πνέει ανακουφιστικά συνήθως κατά την περίοδο του θέρους.
Μικρής έντασης άνεμος, προέρχεται ωστόσο από το βεν. "maistro" (μέγιστος)< λατ. "magnus" (μέγας).
Όστρια: ο νοτιάς στη ναυτική διάλεκτο.
Από το ιταλικό "ostro", το οποίο ετυμολογείται από το λατ. "auster".
Πουνέντες (και πονέντες ή πουνέντης): ο δυτικός άνεμος, ο ζέφυρος.
Από το ιταλ. ponente< λατ. ponens (μετοχή του ρήματος "pono", από τη φράση "ponens sol"= η δύση του ήλιου).
Ζέφυρος: λέξη της αρχαίας ελληνικής που ετυμολογείται από το "ζόφος" (το σκότος, το σκοτεινό μέρος του ορίζοντα, η δύση).
Σιρόκος: ζεστός και υγρός νοτιοανατολικός άνεμος που έρχεται από την αφρική και πνέει πάνω από τη Μεσόγειο, προκαλώντας βροχές και ομίχλες.
Ιταλική λέξη "scirocco", που προέρχεται από την αραβική λέξη "sagri" (ανατολικός).
Τραμουντάνα: ο βόρειος άνεμος, ο βοριάς.
Η λέξη είναι μεσαιωνική (τραμοντάνα) και κατάγεται από το ιταλικό "tramontana" (αέρας που φυσά από τα βουνά του βορρά).
Πηγή: Το λεξικό της άσπρης λέξης
Comments